امیدواریم با پتانسیل های موجود در کشور که بی تردید بالاتر از کشورهای منطقه است ، شاهد توسعه بیشتر کمی و کیفی صنایع داخل باشیم و بتوانیم به عنوان کشور تولید کننده محصولات غذایی، آرایشی و بهداشتی با کیفیت ، برندهایمان را در سطح بین المللی مطرح کنیم.
محیط زیست ایران در سال های اخیر با هر حرکتی به سمت پیشرفت دیوار محکم تحریم ها را روبه روی خود دیده است. هرگاه حرف از آلودگی هوا شده پای صنایع سبز به میان آمده ، رفع کمبود آب و خشکسالی با روش های نوین آبیاری گره خورده است، بهبود وضعیت خاک کشور نیازمند در اختیار گذاشتن تجارب کشورهای پیشرفته است.
هرچند
که دولت یازدهم با منابع مالی جدید ناشی از توافق نامه ژنو و مسیرهای جدید
بانکی برای تامین نیازهای بانکی در یکی دو بانک کشورهای اروپایی، توانست
مشکل واردات دارو را حل کند و با انعقاد قرارداد با شرکتهای بیمه ای هزینه
پرداخت از جیب مردم برای سال 93 را کم کند اما باز هم بیماران خاص دچار
مشکل کمبود و گرانی دارو بودند.
اکنون با توافق هسته ای و رفع تحریم ها به نظر می رسد مشکل داروهای وارداتی به کشور حل شود.
اثر پروانه ای به این معناست که تغییر جزئی در شرایط اولیه می تواند به نتایج وسیع و پیش بینی نشده ای در ستاده های سیستم منجر شود.مذاکرات هسته ای جمهوری اسلامی ایران و کشورهای گروه 1+5 که پس از قریب به دو سال به توافقی موسوم به برجام (برنامه جامع اقدام مشترک) در تاریخ 14 ژوئیه 2015 و قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل متحد منتهی گردید. این برنامه شامل توافق و 5 ضمیمه فنی می باشد: ضمیمه اول: پارامترهای هسته ای؛ ضمیمه دوم: تعهدات مربوط به تحریم ها؛ ضمیمه سوم: همکاری های هسته ای در حوزه غیرنظامی؛ ضمیمه چهارم: کمیسیون مشترک؛ ضمیمه پنجم: طرح اجرایی. در این نوشتار فرصت و مجال پرداختن به هر یک از این ضمایم نیست بلکه صرفاً تلاش می گردد تا به موضوع اثر پروانه ای توافق هسته ای اشاره گردد.
توافق صورت گرفته بین جمهوری اسلامی ایران و کشورهای گروه 1+5 در وین در 23 تیرماه ادامه روند پویایی سیاست خارجی کشور در دولت تدبیر و امید است. روندی که با پیروزی جناب آقای دکتر روحانی در 24 خرداد ماه 1392 به دست آمد و گفتمان جدیدی در سیاست خارجی کشور برقرار شد. توافقنامه وین می تواند افق های جدیدی را در روند همکاری های اتحادیه اروپایی با ایران ایجاد کند و حتی به سایر کشورها و بلوک ها قدرت گسترش یابد. از طرفی، اتحادیه اروپایی این توافق را در چارچوب پیشرفت در یکی از مهمترین و حساسترین پرونده های جامعه جهانی (هسته ای) می بیند که موفقیت سیاست خارجی مشترک اتحادیه اروپایی را نیز به بوته آزمایش گذاشت.